Klimatyzacja do mieszkania w bloku – czym się kierować przy wyborze?

Najpopularniejszym urządzeniem klimatyzacyjnym w mieszkaniach w blokach jest split, który umożliwia schładzanie powietrza w jednym, wybranym wcześniej pomieszczeniu. Klimatyzator tego typu składa się z jednostki zewnętrznej i wewnętrznej, które są ze sobą połączone.

Bardziej zaawansowaną opcją jest multisplit, który daje możliwość podłączenia do jednego urządzenia zewnętrznego, kilku jednostek wewnętrznych. Takie rozwiązanie pozwala schłodzić więcej niż jedno pomieszczenie w budynku.

W klimatyzatorach typu split najważniejszą zaletą jest fakt, że wszystkie elementy, które generują jakiekolwiek dźwięki, zostają umieszczone na zewnątrz. Dzięki temu w mieszkaniu nie słychać pracy urządzenia.

W przypadku obu tych instalacji, montaż urządzeń wewnątrz mieszkania nie będzie stwarzał większych problemów. Jednak zawieszenie jednostki zewnętrznej powinno być poprzedzone odpowiednimi procedurami. Zarówno elewacja, jak i dach, a nawet balkon, są częścią wspólną w mieszkaniu w bloku, dlatego też jakakolwiek ingerencja w nie może odbyć się dopiero po uzyskaniu zgody uprawnionych organów. Zazwyczaj podjęcie decyzji leży wyłącznie po stronie zarządcy budynku.

Należy pamiętać, że montaż klimatyzatora na zewnątrz bloku może być kłopotliwy. Sama instalacja nie jest zabroniona. Problemem może być chęć jego zawieszenia na zewnątrz, ponieważ jest to już część wspólna. Podczas montażu jednostki zewnętrznej w ścianie trzeba wykonać otwór o średnicy nawet 6 cm, co może zostać uznane przez zarządcę za niszczenie elewacji.

Inwestorzy posiadający balkony w swoich mieszkaniach, rzadko pytają o zgodę na montaż klimatyzacji. Samo urządzenie umieszczają w mniej rzucającym się w oczy miejscu – zazwyczaj na posadzce balkonu, dzięki czemu nie jest ono widoczne z zewnątrz. Trzeba jednak pamiętać, by jednostka nie była zbyt głośna, ponieważ może to przeszkadzać sąsiadom.

Klimatyzacja nie może być zainstalowana w lokalu, który nie jest własnością inwestora. Potrzebuje on wówczas zgody właściciela mieszkania. Najlepiej, by w takiej sytuacji została podpisana umowa, w której określony zostanie sposób rozliczeń z tego tytułu.

Ulokowanie jednostki zewnętrznej klimatyzacji w mieszkaniu może okazać się problematyczne. Najczęściej do tego celu wybierany jest balkon, jednak nie wszystkie mieszkania go posiadają, ponadto, wbrew pozorom, jest to część wspólna i ingerencja w jej wygląd wymaga uzyskania zgody administracji lub zarządcy budynku.

Jeżeli mieszkanie posiada balkon, jednostka zewnętrzna jest umieszczana zazwyczaj na jego posadzce, rzadko bywa w takiej sytuacji zawieszana. Natomiast, gdy balkonu nie ma, jedynym rozwiązaniem jest zamontowanie urządzenia zewnętrznego bezpośrednio na ścianie, co wiąże się z koniecznością posiadania pisemnej zgody administratora budynku.

W przypadku mieszkań ulokowanych na wyższych piętrach, może okazać się konieczne wynajęcie podnośnika koszowego. Potrzebny on może być również w czasie prac serwisowych. Nie da się ukryć, że wiąże się to z dodatkowymi, często niemałymi kosztami.

Wielu zarządców budynków nie zgadza się na montaż klimatyzatorów na elewacji bloków wielkopłytowych, które zostały ocieplone styropianem. Często z odmową spotykają się również mieszkańcy starych kamienic.

Ostatecznie inwestor może zdecydować się na umieszczenie jednostki zewnętrznej na dachu. Wtedy też cała instalacja musi zostać przeprowadzona w przewodzie kominowym. Metoda ta jest wykorzystywana zazwyczaj wtedy, gdy inwestor nie uzyskał zgody administratora na montaż jednostki na elewacji lub spotkał się ze sprzeciwem sąsiadów. Wbrew pozorom często zdarza się, że inni lokatorzy budynku obawiają się hałasu, jaki może wytwarzać urządzenie, a przez to nie zgadzają się na jego instalację.

Jeżeli chodzi o jednostkę wewnętrzną mieszkańcy bloków zdecydowanie częściej decydują się na urządzenie naścienne. Stojące modele zajmują zbyt wiele cennego miejsca i zazwyczaj niekorzystnie wpływają na wystrój wnętrza.

Zamontowanie jednostki wewnętrznej na ścianie balkonowej lub w jej pobliżu, pozwoli zmniejszyć długość przewodów oraz prac związanych z nimi. Ponadto klimatyzator powinien znajdować się na krótszej ścianie, co wpłynie na ruch powietrza w całym pomieszczeniu.

Przeprowadzenie przewodów w suficie podwieszanym, albo w dużej odległości od jednostki zewnętrznej sprawia, że konieczne jest zamontowanie pompki skroplin, której odprowadzenie bardzo często łączone jest z instalacją kanalizacyjną w łazience bądź w kuchni.

Klimatyzacja w mieszkaniu własnościowym nie wymaga uzyskania zgody, o ile jest to urządzenie przenośne. Nie trzeba go instalować ani montować. Po rozpakowaniu jest gotowe do użycia. Jest to po prostu kolejny sprzęt kupiony do domu, dlatego nikt nie może nam zabronić jego używania. Należy jednak pamiętać, że klimatyzatory przenośne są mniej efektywne w porównaniu do stacjonarnych.

Jednoczęściowe urządzenie posiada rurę o średnicy kilku centymetrów, która musi zostać umieszczona poza pomieszczeniem schładzanym. Wykonanie specjalnie do tego celu dziury w ścianie, nie ma sensu, dlatego najczęściej rurę wystawia się przez uchylone okno. Rozwiązanie to charakteryzuje się niewielką skutecznością, biorąc pod uwagę otwarte okno, które wpuszcza do środka gorące powietrze oraz samo urządzenie, które nie ma zbyt dużej wydajności.

Nieco skuteczniejszym rozwiązaniem są urządzenia wyposażone w dwie rury. Jedna z nich jest odprowadzająca, a druga doprowadza powietrze do skraplacza. Daje to możliwość oddalenia od siebie rur, dzięki czemu zasysane powietrze nie jest gorące. Wśród dostępnych zastosowań znajdują się osłony okienne, wyposażone w specjalny otwór na rurę, dzięki czemu usuwane powietrze nie wraca do wnętrza budynku.

Klimatyzatory monoblokowe są głośne, co zdecydowanie wpływa na ich niekorzyść. Przegrywają one z urządzeniami split, które na rynku dostępne są również w przenośnej wersji. Jednostkę zewnętrzną, generującą dźwięki, umieszcza się na zewnątrz – na parapecie lub balkonie. Niestety również i w tym przypadku nie można zamknąć okna, ponieważ przeszkadzają w tym elastyczne rury, łączące obie jednostki.